يکي از جنبه هاي پيشرفت فناوري، تلاش براي کاهش موارد گران تر است که به دليل ماهيت يک فرآيند سيستم، به طور مداوم برپا مي شوند. البته، حتي با چندين دهه بهبود، هيچ چيز قطعي نيست. در اين مقاله، در مورد موضوعات متداولي که مي تواند با استفاده از سيستم هاي تصفيه UF رخ ده، بحث خواهيم کرد.
اولترااسيون يک روش جداسازي غشاي محور فشار است که يک روش تصفيه جمع و جور و تصفيه شده است که در برنامه هاي کاربردي استفاده مجدد از آب فاضلاب و فاضلاب مورد استفاده قرار مي گيرد. غشاي نيمه نفوذپذير آن مي تواند مواد جامد به اندازه 0?01 ميکرون، از جمله سيلت و ويروس ها را از بين ببرد. با اين حال، فن آوري هاي تصفيه غشايي بدون داشتن مراقبت هاي مناسب براي پيش تصفيه، بهره برداري و نگهداري مناسب با مشکل روبرو خواهند شد.
سيستم تصفيه اسيون UF، مانند هر فن آوري جداسازي غشايي از جمله اسمز مع، مستعد ابتلا به آن است که به عنوان رسوب غشاء شناخته مي شود. به عبارتي ساده، رسوب گذاري همان چيزي است که ذرات به سطح يک غشاي چسبيده مي شوند. عدم کنترل در نهايت باعث کاهش راندمان، افت فشار و افزايش مصرف انرژي خواهد شد.
چند نوع مختلف رسوب وجود دارد که مي تواند رخ دهد. هرکدام علت خاص خود را دارند و همچنين برخي از تفاوت ها در اثرات. از بين اين دستگاه هاي غشايي، برخي قابل برگشت هستند و برخي ديگر غير قابل برگشت هستند.
مواد جامد معلق و ذرات کلوئيدي بر روي سطح غشاي اولترااسيون و همچنين در منافذ آن جمع مي شوند و مانع از عبور جريان آب از طريق غشا مي شوند. اين رسوب بيشتر در برنامه هاي داراي کدورت بالا و مواد جامد معلق بدون پيش تصفيه مناسب اتفاق مي افتد.
مش بندي غشاء بر خلاف آنچه اتفاق مي افتد در لوله هايي که آب را با غلظت بالاي مواد سختي حمل مي کنند نيست. هنگامي که غلظت اين مواد معدني محلول به اندازه کافي بالا باشد تا از حد اشباع محلول حلال کند، آنها شروع به رسوب از محلول روي سطح غشا مي کنند. اين مواد معدني مي توانند متبلور شوند، که بدون داشتن نوعي از تميز کردن شيميايي يا پيش تصفيه ضدآب، حذف آنها تقريبا غيرممکن است. کلسيم و منيزيم دو ماده معدني اصلي هستند که مي توانند باعث ايجاد پوسته پوسته شدن روي غشاهاي سيستم UF شوند.
آلاينده هاي بيولوژيکي مانند جلبک ها و ميکروارگانيسم ها اغلب در منابع آب سطحي يافت مي شوند. در صورت داشتن محيطي گرم و سرعت جريان کم، اين آلاينده ها خود را به سطح يک غشا متصل مي کنند و شروع به تکثير مي کنند. با گذشت زمان، آنها مي توانند فيلمي را تشکيل دهند که از عبور آب از غشا جلوگيري کرده و باعث افزايش ديفرانسيل فشار غشاي ترانس شود. اين افزايش فشار ديفرانسيل فشار بيشتري به پمپ ها وارد مي کند و ميزان انرژي حاصل از آن را افزايش مي دهد.
اين نکته براي سيستمهايي که به خوبي حفظ و نظارت مي شوند بسيار نادر است. براي تکرار مجدد ، permeate به آبي که از مواد جامد آلوده کننده جدا شده است، اطلاق مي شود. اين آب تميز شما از اين فرآيند تصفيه خارج مي شود. بنابراين، مطمئناً وقتي متوجه مي شويد که کيفيت آب نفوذي شما رو به وخامت است، قطعاً مسئله اي است. مواد جامد يا باکتريهاي بزرگتري وجود دارد که بايد توسط غشاي آلوده کننده آب حفظ شوند.
اين کاهش در راندمان حذف معمولاً نشانگر غشاي به خطر افتاده است. غشاهاي پليمري مي توانند به مرور زمان فرسوده شوند. درجه حرارت بالا يا سطح pH مي تواند بسيار سريع آنها را تخريب کند، و بدون يک رژيم پيش تصفيه مناسب، ذرات زبر مي توانند به منافذ داخلي غشا آسيب بزنند. براي بيان دقيق، غشاها اگر پر از سوراخ هاي اضافي باشند (به غير از منافذ آنها) خيلي خوب کار نمي کنند. و اکنون سيستم مطابق با مشخصات طراحي شده شما نيست و شما بايد غشايي را جايگزين کنيد و مجدداً آلوده آلوده را مجدداً چرخش کنيد.
درباره این سایت